Lysanne dacht dat ze te afgelegen woonden

Door: Lysanne van de Kamp

Ik herinner me als de dag van gister hoe ik me voelde toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Mijn ouders vonden het niet makkelijk om mij los te laten. Ze verwenden me met een maandelijkse financiële bijdrage, een hele uitzet én ‘het basiskookboek voor beginners’. Sinds kort hoor ik de verhalen van jongeren die niet zo’n vertrouwd thuis hebben om op terug te vallen. En geloof me, hun ervaring is behoorlijk anders. 

Volwassen – en nu? 

Over sommige situaties denk je niet na tenzij je ermee te maken krijgt. Woon je bij jeugdzorg? Dan komt er een dag dat je 18 wordt. Volwassen. Einde jeugdzorg. Je moet weg. Maar waar kun je dan naartoe? Alleen al qua financiën is het voor vrijwel alle jongeren onmogelijk om een woonruimte te huren, zeker in de huidige woningmarkt. Laat staan dat het nogal wat is om van de ene op de andere dag volledig op eigen benen te staan. 

Gat in de markt 

Voor jongeren in deze en soortgelijke situaties bestaat Kamers met Aandacht – een organisatie die kamerverhuurders zoekt voor jongeren tussen de 18 en 23 jaar. Het gaat om jongeren die op eigen benen willen staan, maar nog niet geheel zelfstandig kunnen wonen. De rol van Kamers met Aandacht hierin is het ‘matchen’ van de jongeren aan kamerverhuurders. Als verhuurder kun je zelf kiezen hoe lang de jongere blijft (minimaal 1 jaar) en hoe veel ‘aandacht’ je voor hem of haar hebt. De jongere krijgt minimaal 6 maanden begeleiding vanuit een zorginstantie, en de verhuurder kan waar nodig advies en ondersteuning krijgen vanuit Kamers met Aandacht.  

Doen of niet doen? 

Toen we erover hoorden, waren we meteen enthousiast! Tegelijkertijd hadden we best wat twijfels en voorwaarden. In ons huurcontract staat bijvoorbeeld dat we niet mogen onderhuren. Gelukkig bleek al snel dat daar een oplossing voor was. Een ander twijfelpuntje vanuit ons was dat we in een afgelegen (lees: saai) dorpje wonen op 15+ kilometer afstand van Utrecht, onbereikbaar met het OV. We verwachtten dat een jongere zich bij ons thuis stierlijk zou vervelen, omdat natuurlijk niemand op die leeftijd bereid is om dagelijks zo’n lange fietstocht te maken. Maar toch bleek er een 18-jarige te bestaan die het liefst de hele dag fietst, door weer en wind: Jesper. 

 Onze ervaring 

Sinds december woont Jesper bij ons. Hij betaalt 300 euro per maand. Voor dit bedrag kan hij ook met ons mee-eten (en de rest van onze keuken plunderen, zoals 18-jarigen nou eenmaal doen). Hij werkt fulltime en is overdag vrijwel altijd de hort op, maar schuift ’s avonds bij het avondeten gezellig aan. Op deze manier hebben we een dagelijks contactmoment met hem. Af en toe helpt hij met koken, om het te leren. Na een paar weken smeekte hij om een huishoudtaak, omdat hij graag iets terug wilde doen. De perfecte schoonzoon? Niet altijd, maar we mogen niet klagen. 😉 

Het alternatief 

Voordat hij bij ons kwam wonen, heeft Jesper een paar maanden gelogeerd bij zijn zus die een kleine kamer in een studentenhuis huurde. Toen dat escaleerde was zijn enige alternatief om een caravan te huren zonder elektriciteit en stromend water. Terwijl de winter voor de boeg stond. Wat ben ik blij dat hem dat bespaard is gebleven. Dat gun je niemand. Het is echt heel bijzonder om met zo weinig moeite zo veel voor iemand te kunnen betekenen. Ik kan het iedereen aanraden!